ณ ป่าที่สิงสถิตของจ่าฝูงของพวกหมา(ป่า) เวลา 15.30 น.
สายลม - เฮ้ย! ไอ้ธารแกจะเป็น YENTAFO ไปทำเห็ดอะไรวะ
สายธาร – แม่งหยุดพูดถึงเห็ดได้ บ่วะ
สายลม – เออ ชั้นไม่ถามแระ สายธาร – ชู่ว์~นายได้ยินเสียงหมาหอนป่าววว~วะ
สายลม – เออ ว่ะระวัง ด้วย เราใกล้รังมันเต็มที่แล้ว
ทั้งสองเดินไปอีกหนึ่งเซนติเมตร (แม่งจะเดินทำไมวะ) ก็เจอรังของจ่าฝูงหมาป่าแล้ว
สายลม – เฮ้ยไอ้หมา (ป่า)ชั่วออกมาเดี๋ยวนี้นะ สายธาร – เฮ้ย!ใจเย็นดิ
หมาป่า – เอ่อขอโทดครับพอดีจ่าฝูงม่ายยุน่ะ
สายลม – ไม่เชื่อแกนั่นแหล่ะจ่าฝูง หมาป่า – ข้าไม่ใช่จ่าฝูงจิงๆนะ
สายธาร – ใช่ชั้นก็ไม่เชื่อ หมาป่า – ทำไมพวกแกถึงรู้ว่าข้าเป็นจ่าฝูง พวกแกไปสืบเรื่องของข้ามา
หราวะ
สายลม – ป่าววว วะ แต่แกลืมถอดปลอกคออ่ะ แล้วมันเขียนว่าจ่าฝูงเลยรู้
หมาป่า – บ้าชิบ แม่งลืมถอด ไหนๆก่าไหนๆ มาสู้กันเลย
การต่อสู้จึงเริ่มต้นขึ้น (สักที) แต่ว่าฝ่ายหมาป่าได้เปรียบกว่ามากจนทำให้ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บ
ทั้งคู่จึงใช้วิธีการสู้พลางหนีพลาง
สายลม – ธาร ชั้นจะใช้ท่านั้นแต่ว่าพลังไม่พอต้องยืมพลังจากนาย
สายธาร – ท่านั้นหรือว่า... สายลม – ใช่! สายธาร – ได้ลุยเลย
หมาป่า – 555+ แกหนีข้าไม่พ้นแล้ว ก๊ากๆๆๆ
สายลม/สายธาร – เอาละนะ/เออ
สายลม/สายธาร – พลังภูตลม/น้ำ ได้โปรดปรดปล่อยพวกเราออกจากขีดจำกัด โอม~~พึมพำๆ
รับไปเถอะท่าไม้ตาย เย็นตาโฟใส่พริกไม่ใส่เกลือ ย้ากกกกกกกก~~~~~~~
ตูม!~~~ ตูม!~ ต้ามมมมมมมมมมมม บึ้มมมมมมมมม!~~~~~~~~~~~~~~
จากนั้นเสียงก็เงียบไป
สายลม – 555+เราทำสำเร็จ กลับไป YENTAFO CENTER ป่ะ
สายธาร – อืมม ป่ะ
ทั้คู่ได้มัดมือเท้าของจ่าฝูงไว้แล้วเดินกลับเมือง แต่ทั้งคู่ไม่ได้สังเกตว่ามี
คนแอบดูพวกเขาอยู่
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
สายลม – เฮ้ยไอ้สวะ แกตั้งชื่อท่าไม้ตายเท่ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง
คนเขียน – ชื่อนี้แหล่ะ เท่สุดๆ 555+