เราจะมาตีแผ่เรื่องการอ่านใจกัน
คุณคงจะสงใส
ใช่ปะเวลามีคนมาพูดว่า "จริงๆนะนี้" เวลาคุณถามข้อเท็จจริง
เราครวจะดูที่น้ำเสียงก่อนอันดับแรกโคตร
-ถ้าน้ำเสียงหนักแน่น แสดงว่าแมร่งพูดจริงนี้
-ถ้าน้ำเสียงเรียบ แสดงว่าเป็นเรื่องที่เค้าทำลงไปแล้วแต่พูดความจริงแค่ 75%
-ถ้าน้ำเสียงขาดๆ แสดงว่ามันโกหกเราชัว
-ถ้าน้ำเสียงอ่อนโยน แสดงว่าเค้าเสียใจที่ทำลงไป
(เค้าอาจบังคับให้น้ำเสียงหนักแน่นที่สุดแต่ลองดูอาการก่อน)
ถ้าเกิดไม่เชื่อน้ำเสียงมันเราก็ควรดูอาการมัน
*ถ้ามันปิดเราจะมีอาการดังนี้ - ไม่สบพบตากับเรา
- มือเก็บไม่ยอมใช่มืออธิบาย(เสียงจะอ้ำอึ้งเพราะเวลาอธิบายอะไรก็ตามมือเราจะไปก่อนไม่เชื่อลองทำงี้ เอามือล้วงกระเป่าแล้วอธิบายให้ตนเองฟังหน้ากระจกว่าฝนตกได้ไง)
- มันจะหาอะไรทำเวลาอธิบาย
- มันจะพยายามหาสิ่งอุดปากมันไว้เช่น แดกน้ำ(แต่อย่าให้มันกินได้เพราะถ้ากินน้ำมันจะมีเวลาหาข้อแก้ตัว ควรให้มันอยู่เฉยๆไว้)
- มันจะพยายามออกนอกเรื่อง
*ถ้ามันจริงใจจะมีอาการตรงข้ามกับที่กล่าวมา เมื่อเราจับโกหกมันได้แล้วเราก็ลองอ่านใจมันว่ามันคิดไงกับเหตุการนี้ เช่นบทสนทนาดังกล่าว
บักโยมันทำแจกันพ่อแตกมันพยายามโกหกว่า
พ่อ: ไอ้ลูกเฮีย(ด่าลูกแล้วชมตัวเองในเวลาเดียวกันพ่อมันเสือกโหด)
โย: ไรพ่อสุดที่รัก(แมร่งมึงมาแนวอ้อนตีนจริง)
พ่อ: ลูกรักมึงทำแจกันตรูแตกใชช่มั้ยห๊ะ(เล่นกับมีนสองพยางค์)
โย: เฮ้ยพ่อไม่ใช่หรอกแมวข้างบ้านมันเข้ามากินปลาแล้วผมจะไล่มันมันเลยวิ่งหูหลูบไปชนแจกันคราฟ(ฟามจริงมันทำแตกเองเสือกโทดแมวเลวสุดๆ)
แล้วมันก็พยายามแดกคุ๊คกี้พ่อเลยตีมือมัน
พ่อ: จะกินไม่ได้มันมียาเบื่อหนู(พ่อมันโกหกมันบ้าง)
โย: กินให้ตายไปเลยถึงไงพ่อก็เห็นแมวดีกว่าลูกตัวเอง(เล่นมุขลูกแหง่ ไม่ได้ผมหรอกพ่อมึงรู้ตั้งแต่มึงเรียกพ่อสุดที่รักแล้ว)
พ่อ: ยังจะเสแสร้งอีก เล่นคมแฝกแล้วทำแจกันแตกยังไม่สำนึก
จากนั้นมันก็ถูกพ่อด่า 7วัน 7คืน 7ชั่วยาม 7บรรพ และ 7 วรรค
เห็นมั้ยครับพ่อกับลูกย่อมรู้อยู่แล้วเพราะบักโยไม่เคยเรียกพ่อมันว่าพ่อสุดที่รักเลยพ่อมันย่อมรู่อยู่แล้ว
แล้วที่พ่อโกหกมันเพราะจะอ่านใจมันนั้นเอง
ขอได้รับความขอบคุณจาก หนังสือจับโกหกและหการอ่านใจ
ของอาจารณ์ อภิวุฒิ
*มีต่อจร๊ะ ไม่ต้องเสียใจ (ข้ารู้ท่านว่ามันมีสาระตรงไหนใช่ปะข้าถึงมาเขียนหัวข้อนี้ไง)
Mon Oct 05, 2009 2:32 pm
